Rodzaje cięć

Podstawowa zasada rytuału mówiła, że samuraj powinien w taki sposób rozciąć brzuch, by otaczający go ludzie mogli widzieć jego wnętrzności. Wiązało się to ze wspomnianym wcześniej związkiem jamy brzusznej i uwalnianiem złego ducha. Najczęściej stosowano podwójne cięcie, z czego pierwsze prowadzono poziomo, od lewego boku do prawego, a drugie pionowo – od przepony do pępka. Stosowano również cięcie w kształcie litery X, gdzie najpierw prowadzono ostrze od lewego podżebrza po skosie ku prawemu biodru. Następnie rozcinano brzuch od lewego boku ku prawemu podżebrzu. Taka kolejność była spowodowana łatwością wykonania drugiego cięcia w sytuacji, kiedy utrata krwi i porażający ból odbierały samurajowi świadomość.
Poza tym dość popularne było skośne cięcie z lewa na prawo ku górze, z dodatkowym, niewielkim obrotem w lewo ku górze. Czasami również prowadzono dwa cięcia tworzące kąt prosty. Niekiedy po rozpłataniu brzucha samuraj podrzynał sobie gardło, by przyśpieszyć śmierć. W wypadkach, kiedy seppuku było spowodowane przegraną bitwą przed dokonaniem rytuału samurajowie często okaleczali sobie twarze, by ich głowy nie stały się łupem bushi z wrogich frakcji i nie przyczyniły się do przydania im chwały.

W późniejszych czasach sposób wykonywania cięć znacznie się uprościł. Wystarczyło rozpłatać brzuch lub wbić w niego mały samurajski miecz (wakizashi), wykorzystując przy tym ciężar ciała. Czasem zdarzało się, że samurajowi towarzyszył sekundant, który w odpowiednim momencie sprawnym cięciem pozbawiał go głowy. Ale o tym za chwilę.
Kiedy samuraj chciał pokazać szczególną wytrzymałość i męstwo zamiast stalowego miecza wybierał bambusowy, którym o wiele trudniej było przeciąć wnętrzności. Seppuku z reguły popełniano w pozycji siedzącej, czyli w tym przypadku w tak zwanym siadzie japońskim (nogi zgięte w kolanach, ciężar ciała spoczywa na piętach). Ubranie z górnej części ciała wkładano pod kolana aby uniemożliwić upadek ciała na wznak, co byłoby uznane za hańbiące dla samuraja.
Ponadto dokonywano seppuku na stojąco. Taki sposób został nazwany tachibara. Zdarzało się to jednak bardzo rzadko i wymagało ogromnych umiejętności panowania nad sobą, by w ostatnich chwilach życia w odpowiedni sposób dopełnić obrządku i nie okryć się wstydem.

Jak oni to robili?

Samuraj rozcinał brzuch specjalnym sztyletem do seppuku, który nosił nazwę kusungobu. Jego ostrze miało 25 cm długości. Broń ta uznawana była za relikwię rodową i przechowywana na specjalnej podstawce do mieczy w tokonoma. Do dopełnienia rytuału wykorzystywano także mały samurajski miecz, wakizashi. Bardzo rzadko zdarzało się, że bushi nie miał przy sobie specjalnej broni do seppuku. W takim przypadku używał dużego miecza, którego ostrze owijał tkaniną w taki sposób, by pozostawić 10-12 cm powierzchni tnącej. W innym wypadku mogło się zdarzyć, że zostały naruszone nerwy przykręgosłupowe, a wtedy kontynuowanie obrzędu byłoby niemożliwe. Jednocześnie należało zwracać uwagę, by ostrze nie przeszło powierzchownie, rozcinając jedynie mięśnie brzucha. Zachodziła wtedy obawa, że samuraj przeżyje, a to sprowadziłoby na niego pogardę ze strony innych bushi.

Samuraje przygotowywali się do rytualnego samobójstwa już od dzieciństwa. W specjalnych szkołach doświadczeni nauczyciele przygotowywali młode pokolenie bushi do godnej i szlachetnej śmierci. Efekt był taki, że zdarzało się iż nawet dzieci samurajów odbierały sobie życie poprzez rozcięcie brzucha.

Również dla kobiet pochodzących z wyższych warstw społecznych seppuku nie było niczym obcym. Jednak, w odróżnieniu od mężczyzn kobiety podrzynały sobie gardło lub wbijały ostrze w serce. Służył do tego specjalny sztylet zwany kaiken. Samuraj wręczał go swojej żonie w dniu zaślubin w charakterze prezentu. Córki samurajów do rytuału wykorzystywały długi miecz, który otrzymywały podczas ceremonii pełnoletności. W ostateczności kobiety mogły posłużyć się każdym innym ostrzem. Sposobów pozbawiania się życia uczyły się na równi z mężczyznami. Od dzieciństwa wpajano im wiedzę na temat godnej i honorowej śmierci z własnej ręki. Odpowiednie przecięcie arterii szyjnej było równie ważne jak poprawna pozycja podczas wykonywania seppuku. Przed użyciem ostrza kobiety związywały sobie kolana, aby po śmierci ich ciało ułożyło się w odpowiedniej pozycji. Głównym powodem samobójstw kobiet była śmierć męża, ale również urażona duma własna, a także złamanie słowa danego przez męża.