Soju



Dwa drzewka, najczęściej tego samego gatunku, posadzone obok siebie. Zasada prowadzenia roślin jest taka sama, jak w przypadku stylu Sokan. Również tutaj spotyka się jałowce, sosny, klony i świerki. Bardzo ładnie wyglądają również mirty.

Kabudachi



Roślina o wielu pniach wyrastających z jednego korzenia. Tworzą one grupę przypominającą niewielki lasek. Do tego stylu zaliczają się również odmiany Yamayori i Yamayose, w których bonsai stworzone zostało z kilku drzewek rosnących blisko siebie o charakteryzujących się splątaną strukturą korzeni. Zasady prowadzenia drzew są takie same jak w przypadku stylów sokan i soju. Różnica polega na ilości pni. Występują bonsai o trzech (sankan), pięciu (gokan), siedmiu (shichikan) pniach. Najczęściej w stylu kabudachi spotkać można sosny, jałowce i świerki.

Netsuranari - pnie wyrastają z poziomo zakopanego korzenia. Jest to styl bardzo rzadko spotykany nawet w samej Japonii.

Ikadabuki



Nazywany jest stylem tratwy. Drzewka tak naprawdę są gałęziami wyrastającymi z pnia, umieszczonego poziomo w pojemniku. Tworzą jednolity lasek i pięknie prezentują się w bardzo płaskich pojemnikach. Jest to styl bardzo polecany początkującym bonsaistom. Do formowania nadają się zarówno drzewa iglaste jak i liściaste, które mają dodatkową zaletę zmiany wyglądu w zależności od pór roku. Najczęściej w ikadabuki pojawiają się sosny, świerki, jodły, wiązy, buki i klony.

Yose-uye



Czyli laski bonsai. Składa się na nie co najmniej 7 drzewek różnej wysokości, posadzonych w płaskim pojemniku. Bardzo ważne, by sadząc drzewa oddać nastrój, jaki ma się kojarzyć z konkretną kompozycją. Zaleca się sadzić jeden gatunek drzew w jednym pojemniku. Jest to styl bardzo przydatny dla twórców posiadających wiele nieciekawych okazów, z którymi nie mają co zrobić.
Do formowania Yose-uye można użyć sosen, modrzewi, cyprysików, jodeł, świerków, kryptometrii, brzostownic, wiązów, buków i klonów.

Ishizuke



Drzewka kształtowane są w taki sposób, by rosły na powierzchni skały, w otworach skalnych, lub oplatały kamień swoimi korzeniami. Jest to próba odtworzenia górskiego krajobrazu ze stromiznami i urwiskami. Do tworzenia kompozycji można użyć dowolnej liczby drzewek, jednak pojedynczy okaz zawsze będzie się prezentował bardziej interesująco. Przy sadzeniu na skałach różnych gatunków drzew należy pamiętać, że drzewka iglaste należy posadzić w wyższych partiach niż liściaste.

Uprawa bonsai jest bardzo miłym i wciągającym hobby, które może się przerodzić w obsesję. Wiem coś o tym, bo hoduję miniaturowe drzewka od 10 lat i muszę przyznać, że przerodziło się to w pewnej chwili w nałóg. Dbanie o roślinę, która w całości jest kształtowana dzięki wyobraźni i umiejętnościom twórcy, to wielka przyjemność, ale również ogromna odpowiedzialność. Żeby hodować bonsai potrzeba dużej wiedzy teoretycznej. Samo podlewanie nie wystarczy, by z sadzonki wyrosło miniaturowe drzewko. Dlatego jeśli kogoś zainteresowałam powyższym artykułem na tyle, że sam chciałby posiadać własne bonsai, niech sięgnie po jakąkolwiek książkę z tej dziedziny zanim zacznie eksperymentować na żywej roślince. Oczywiście służę radą i pomocą, ale nie zmienia to faktu, że przynajmniej jeden podręcznik należy mieć, by w razie potrzeby móc sprawdzić potrzebne informacje.

Ja sama z początku polegałam na jednej książce (bo nie było innych) i szczątkowych wiadomościach zaczerpniętych z gazet. Teraz moja biblioteczka liczy sobie wszystkie tytuły z tej dziedziny wydane w Polsce po 1989 roku, że o materiałach ściągniętych z Internetu nie wspomnę. Szukam w nich inspiracji do kształtowania kolejnych roślin. Moja kolekcja liczy 12 drzewek, które są jeszcze zbyt młode, by równać się z okazami pokazanymi na zdjęciach. Mam jednak nadzieję, że za dziesięć lat dochowam się bonsai, które będę mogła z dumą prezentować na wystawach i pokazach.



Bibliografia:

Harry Tomlinson "Bonsai", Wiedza i Życie, W-wa 2001;
Wolfgang Kohlhepp "Bonzai z naszych drzew", Diogenes, W-wa 2001;
Andrzej Płochocki "Bonsai - sztuka miniaturyzacji drzew i krzewów", Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, W-wa 1990;

Wszyscy, którzy chcieliby rozpocząć hodowanie własnego drzewka, znajdą wszystkie informacje w tym artykule.

Laurefin.