Wigilia wiosennej równonocy, ale zgodnej z kalendarzem lunarnym a nie solarnym (setsubun), obchodzona 3 lutego i pierwszy dzień wiosny (risshun) przypadający w/g kalendarza lunarnego na dzień 4 lutego,

Charakterystyczne dla tego święta jest rzucanie ziaren (zwykle soi) i śpiewanie "oni wa soto, fuku wa uchi!", czyli "precz z demonami, witaj szczęście!". Według tradycyjnych ma to na celu wypędzenie demonów i zaproszenie szczęścia do życia i rodziny człowieka.

Rocznica założenia Cesarstwa Japońskiego (kenkoku-kinenbi), zdecydowanie bardziej mitologiczna aniżeli historyczna - 11 lutego

Święto to znane było dawniej Kigensetsu. 1872, Rząd Meiji uznał dzień 11 lutego 660 roku p.n.e., jako dzień wstąpienia na tron pierwszego Cesarza Jinmu. Jest to jedno z czterech najważniejszych świąt japońskich. Tego dnia ludzie wywieszają na swoich domach i śpiewają pieśni patriotyczne.

Dzień Dziewczynek (momo-no sekku) zwany też Świętem Lalek (ohina-matsuri) - 3 marca

Pierwsze wzmianki o tym święcie pochodzą z okresu Heian (794 – 1192). Miało to na celu odstraszanie złych duchów i odwracanie uroków. Z okazji tej uroczystości rodziny, w których są małe dziewczynki, usadzają na schodkowym podwyższeniu specjalne komplety lalek przedstawiających dwór cesarski z okresu Heian. Na samej górze stawiana jest para cesarska, poniżej damy dworu, dworzanie, ministrowie i strażnicy. Pomiędzy ministrami ustawia się tacki z jedzeniem natomiast po obu stronach strażników znajdować się powinny drzewka: pomarańczowe i wiśniowe. Rośliny te mają upamiętniać najsłynniejsze drzewa epoki Heian – Wiśnię Lewej Strony i Pomarańczę Prawej Strony, które rosły przed pałacem ceremonii ponoć jeszcze przed jego wybudowaniem. Lalki chowa się zaraz po zakończeniu święta, ponieważ ich pozostawienie przepowiada staropanieństwo najmłodszych córek.

* zrównanie wiosenne według kalendarza solarnego (shunbun-no hi), przypadające w dniu 20 lub 21 marca

Święto to jest jednym z największych Japońskich Świąt Narodowych. Według kalendarza buddyjskiego, to zrównanie jest także zwane Higan no Chu Nichi, tak samo jak jesienne. W okolicach tego dnia większość ludzi odwiedza groby swoich przodków.

Dzień Kwiatów (hana-no-hi) w dniu 8 kwietnia,

Zwyczaj świętowania kwitnienia drzew jest w Japonii bardzo stary. Pierwotnie obchodzono okres świętowania śliw (ume). Dopiero w okresie okresie Heian (794 - 1192) zaczęto celebrowanie to odnosić do wiśni, czyli sakury. Jednakże wtedy była to uroczystość zarezerwowana dla dworu cesarskiego, dopiero w XV – XVI w. hana-no-hi stało się świętem ogólnokrajowym. Obecnie hanami jest popularną okazją do urządzania pikników pod kwitnącymi drzewami i spędzania czasu z rodziną i znajomymi. Pikniki organizowane są w czasie kwitnienia wiśni. W mediach w tym czasie powszechne są komunikaty o rozpoczęciu kwitnienia wiśni w poszczególnych regionach kraju. Pierwsze drzewa rozkwitają na Okinawie już w marcu, natomiast na Hokkaido czas ich kwitnienia przypada dopiero w maju.

* Dzień Zieleni (midori-no hi), zakamuflowana pod tą nazwą rocznica urodzin poprzedniego cesarza Showa, która przez 63 lata nazywała się Dniem Urodzin Cesarza, w dniu 29 kwietnia

Nazwa ta używana jest od 1989, dawniej był to dzień urodzin Cesarza Showa. Po jego śmierci postanowiono podtrzymać to święto, lecz w zmienionej formie. Ponieważ cesarz kochał florę i nawet pisał książki o roślinach i zwierzętach morskich, postanowiono dzień ten nazwać Dniem Zieleni. W dniu tym na terenie całej Japonii odbywają się liczne festyny, prezentacje i pokazy mające na celu pokazanie ludziom piękna przyrody. Dzień ten jest też początkiem tzw. Złotego Tygodnia.

* Dzień Konstytucji (kempo-kinenbi) przypadający na dzień 3 maja (co za przypadkowa zbieżnośc z polską tradycją!)

Jest to święto nowej Japońskiej Konstytucji, ustanowionej po Drugiej Wojnie Światowej. Zastąpiła ona starą Konstytucję Meiji. Zmieniono status Cesarza oraz dodano sławny Artykuł Dziewiąty, mówiący, że Japonia nie będzie używała broni do rozstrzygania międzynarodowych konfliktów.

* Dzień Chłopców (tango-no sekku), a obecnie Dzień Dziecka (Kodomo-no Hi), obchodzony w dniu 5 maja

Dawniej święto to nazywano Tango-no Sekku (Festiwal Tango) lub Shubu-no Sekku (Festiwal Irysów). Było ono męskim odpowiednikiem Święta Lalek. W roku 1948 Święto Chłopców zostało oficjalnie przemianowane na Święto Dziecka (Kodomo-no Hi) i ustanowione japońskim świętem narodowym. Jednakże w większości japońskich rodzin święto to nadal jest obchodzone w sposób tradycyjny, czyli jako Święto Chłopców. Uważa się, że w tym dniu rodzice powinni modlić się za pomyślność swych męskich potomków. Symbolem święta jest karp i irys – znaki pomyślności. Na zewnątrz domów wywiesza się kolorowe proporczyki, po jednym dla każdego chłopca w rodzinie. We wnętrzach domów urządza się specjalne wystawy, zwane gogatsu-ningyo, które umieszczane są w pokojach gościnnych lub w specjalnych alkowach, zwanych tokonoma. Znajdują się tam miniaturowe hełmy, komplety zbroi, miecze, łuki i strzały, jedwabne proporce z herbami rodowymi oraz lalki wojowników. Lalki te przedstawiają postacie wojowników znanych z historii i legend: Kitaro, Shoki i Momotaro.

Astralne święto zakochanych, gdy dwie gwiazdy Vega (Prząśniczka) i Altair (Pasterz) spotykają się raz w roku na niebieskim firmamencie (tanabata) w dniu 7 lipca,

Ze świętem tym łączy się legenda. Dawno temu Bóg Nieba miał córkę imieniem Orihime (czyli "tkaczka" - gwiazda Vega). Codziennie tkała ona dla ojca nową szatę na krosnie zwanym tanahata. Pewnego dnia Orihime poznała pięknego młodzieńca o imieniu Kengyu ("pastuch" - gwiazda Altair), który opiekował się stadem krów. Młodzi od pierwszego wejrzenia zakochali się w sobie i całkowicie zapomnieli o swojej pracy. Bóg bardzo się pogniewał i za karę rozdzielił ich Drogą Mleczną (Ama no kawa). Jednak widząc wielką rozpacz córki zlitował się i pozwolił spotykać się im raz do roku, w nocy 7 lipca (od tego czasu liczba 7 jest liczbą szczęśliwą). Jeżeli jednak tego dnia pada to Droga Mleczna występuje z brzegów i nie pozwala się kochankom spotkać. Podczas Tanabata, ludzie piszą na małych, różnokolorowych karteczkach romantyczne życzenia, zwane tanazaku i wieszają je na gałęziach bambusa.