Na osobny akapit zasługuje związek między... W sumie tych związków było tyle, że nie sposób wszystkiego spisać... Może na początek Haruką i Michiru. Ileż to razy słyszałem, że są to dobre przyjaciółki. Ech ta cenzura. Przytoczę pewien dialog i wszystko będzie jasne:

Haruka: Nawet zadraśnięcia? Czyżby się stępił?
Michiru: Winisz za to swój miecz?
Haruka: Ja nie straciłam formy!
Michiru: Chcesz się przekonać?
Haruka: Poczekaj aż zostaniemy same!

A macie jeszcze jedno wyrwanie z tekstu. Stać mnie (^^).

Haruka: Michiru to boli. Nie dotykaj mnie w ten sposób.
Michiru: Będę dotykać Cię inaczej jak będziemy same.

No i to tyle w tym temacie. Dużo ludzi się postarało by to tak nie wyglądało... To uczucie jest całkiem przyjemnym urozmaiceniem i dochodzi do grona plusów całej serii. Tak jak mówi sama autorka- serce mężczyzny Haruki i kobiecość Michiru idealnie do siebie pasują. Zresztą takich związków jest więcej. Chociażby generał Zoisite i Nephrite. No oczywiście "Sailor Moon" nie jest tylko o homoseksualistach (^^). Najśliczniejszą parą chyba jednak zostaną Usagi i Mamoru. Chociaż związki pozostałych Czarodziejek, Luny i Artemisa czy zwykłych przyjaciół Usagi też są ładnie rozbudowane...Zaraz wyjdzie, że tak na prawdę to jedno wielkie romansidło (^^).


Dobrnąłem szczęśliwie do muzyki, czyli kolejnej zalety Sailor Moon. Łącznie w anime jest około 200 utworów i piosenek, czyli jednym słowem dużo. Jest ona dobrze skomponowana z akcją i zawsze pasuje do danej sytuacji. A to podczas porannego maratonu do szkoły Usagi zwykle słyszymy „I’m just an ordinary girl” a to „Mysterious Starry Night”, kiedy sobie marzy o ślubie (co zdarza się często^^). Jest też całkiem sporo piosenek śpiewanych w pewnych przełomowych momentach w uczuciach Czarodziejek (Eien no Melody dla Czarodziejki z Merkurego na przykład). Wtedy słowa nabierają naprawdę sensu a melodia jest niczym z wnętrza duszy (poważnie^^). Pojawia się też niemało muzyki poważnej. Często słychać Bacha (moja znajomość muzyki nie pozwala na określenie co to dokładnie jest^^), „Cztery Pory Roku” Vivaldiego czy też jakiś utwór Chopina. Wyjątkowo często słyszymy skrzypce. Pojawiają się wraz z Czarodziejkami z Urana i Neptuna. Nie szczędzą nam ich też podczas pokazywania Czarodziejki z Saturna. Odpowiedzialna za to jest w dużej mierze Vanesssa Mae. Główna piosenka „Moonlight Densetsu” posiada w anime około 10 różnych wersji a to raz pasuje do tanga, a raz do rumby. Ogólnie piosenki pokazujące uczucia (głównie samotność i miłość) Czarodziejek są w ślicznym wydaniu. Nie za słodkie, ani nie za ostre. Dzięki nim można naprawdę dobrze zrozumieć bohaterki w ich sytuacji. W takich właśnie momentach zauważyć można jak niewiele się różnimy... Także podczas transformacji (o, jeszcze o tym nie pisałem^^) muzyka i oprawa pasuje do danej Czarodziejki. Każda ma coś w sobie- Oczy Urana, Muzyka podczas przemiany Neptuna czy tajemnicza przerwa transformacji Saturna. Skoro już przy tym jestem motyw muzyczny i wizualny podczas transformacji Sailor Moon zmienia się 6 razy. Przy czym reszta Czarodziejek dostała tylko jedną (w przypadku Sailorek z zewnętrznego Układu Słonecznego) czy dwie (najbliższe przyjaciółki Usagi) transformacje. Nic tylko polecić "Moon Prism Power Make Up" czy "Cosmic Moon Make Up". Do openingu (Moonlight Densetsu) wracając można powiedzieć, że jest to znak, po którym każdy kto kiedyś tam choć trochę oglądał rozpozna Sailorki i zacznie ryczeć przez pół dnia (^^). Ending także jest przyjemny, ale już dużo mniej rozpoznawalny. Dużą stratą dla tego anime były przeróżne przeróbki zagranicznych stacji, które sklejały kilka fragmentów ze wszystkich serii i puszczały melodyjkę dla...Hm...Dzieci jednym słowem. Teraz troszkę nazwisk: Takanori Arisawa, Tetsuya Komuro, Kazuo Sato, Masaki Araki:"Moonlight densetsu", "Sailor Star Song", "Heart Moving", "Princess Moon" i wiele wiele innych.

O grafice i kresce warto też coś wspomnieć. Nie jest ona rewolucyjna ani wspaniała i też nic w sumie dziwnego- anime powstało w latach dziewięćdziesiątych. Mimo to jest przyjemna dla oka. Szybsze ujęcia nie są przekazywane chaotycznie, co także jest plusem. Trzeba przytoczyć ciekawą rzecz jaką są ataki Czarodziejek, które jednak przypominają bardziej taniec bitewny (^^). Dużo osób podczas takich scen szybciutko przewija te 30 sekund, ale mnie osobiście bardzo się one podobają a najbardziej chyba Spiral Heart Moon Rod. Po prostu tańczące Czarodziejki w oprawie ich żywiołów wyglądają ładnie a dobrana do tego muzyka pasuje świetnie. Nic dodać, nic ująć. Takie rzeczy mogą początkowo nudzić, ale jak się do nich wróci to będzie się je często oglądało (^^).

Ech...Wypadałoby w końcu skończyć, bo was już trochę zamęczam. Mam nadzieje, że za bardzo niczego tu nie gloryfikowałem (^^) ale cóż...Taka magia Sailorek. Polecam każdemu, bo to naprawdę dobry kawałek porządnego anime zarówno dla tych, którzy dopiero zaczynają z nim przygodę jak i dla tych, którzy pasjonują się tym kilka lat (choć Ci powinni to doskonale znać^^) ale cóż... Nie powinno się tego odbierać, jako tylko wspomnienia z dzieciństwa...

Wróbel.

Recenzja na Tanuki.pl