No i ubarwia, bo pani Akira Norikazu zadbała również o humorystyczną stronę akcji. Nie będę wchodziła w szczegóły kto z kim, ile razy i dlaczego - bo nie o to tu chodzi. Powiem tylko, że warto przeczytać "Twin's Labirynth" choćby ze względu na przecudnej urody bishounenów. A tych będziecie mieli okazję zobaczyć naprawdę dużo. Poza bliźniakami Rinem i Renem, no i Ayumu, pojawi się także zastanawiająco nerwowy Shio Asada, pewny siebie Takayanagi i nieśmiały Takeda, oraz znany stylista Shioya i wielbiciel gotyckich ubrań Aizawa. Każda opowieść rozegra się w innej scenerii, ale tradycyjny układ seme - uke zostanie zachowany. "Twin's Labirynth" mógłby posłużyć za doskonały przykład na typowe rozłożenie "sił" pomiędzy stroną aktywną a pasywną. Każdy z przedstawionych seme jest wysoki, postawny, pewny siebie, z dobrym zapleczem finansowym oraz bagażem doświadczeń. Wszyscy uke natomiast to dopiero wchodzący w dorosłość młodzieńcy, którzy jeszcze nie zdążyli poznać wszystkich "uroków" życia. Także tego cielesnego. Są nieco niżsi, drobniejsi i mają bardzo, ale to bardzo słodkie buźki. I niewinne oczęta. I... no dobrze, nie będę już się nad nimi tak rozczulać.



Jeśli chodzi o techniczną stronę komiksu, "Twin's Labirynth" to przerost formy nad treścią. W tym wypadku jest to jednak forma tak doskonała, że aż chce się do niej wracać znowu i znowu. Maniaczki yaoi zapewne będą zachwycone każdym kadrem i każdym dymkiem z westchnieniami i wyznaniami. Ja rozkręciłam się po trzecim rozdziale, bo na początku było mi trochę mdło. Ale tani sentymentalizm został pokryty wspaniałą grafiką i dzięki temu zapewne zajrzę do tego tytułu nie raz. Piękne twarze o kocich oczach, wspaniale potargane fryzury, urocze usteczka (zwłaszcza u uke), no i elegancka kreska w każdym, nawet najdrobniejszym szczególe. Do tego będą wzdychać po nocach wszystkie wielbicielki bishounenów.