Jak by się tak dobrze zastanowić, mogłabym pociągnąć wątek uczuciowy przez kolejnych kilka akapitów, ale właśnie się zreflektowałam, że niebezpiecznie oddalam od treści serialu a zbliżam do komiksu. Niestety - i tu westchnę sobie długo i ciężko - tak świetny materiał na ecchi został niemiłosiernie zmasakrowany, wyciśnięty jak cytryna, odcedzony, sklarowany, wygotowany - a z powstałej papki zrobiono te 6 odcinków, których byłam świadkiem. Ach, łza się w oku kręci, kiedy wspominam czas poświęcony na przeczytanie 15 tomów mangi "I''S". Fenomenalny humor, świetne gagi, cudowne tłumaczenie Jarosława Kociuby z Jarotrans (niestety strona już nie istnieje, ale mangę można ściągnąć dzięki uprzejmości AnimeZone www.kenshi.nazwa.pl), cudne rysunki i głęboki portret charakterologiczny bohaterów. Tego wszystkiego zabrakło niestety w "I''S Pure". Nie wiem jaki cel przyświecał twórcom, kiedy decydowali się na tak drastyczne skrócenie fabuły, ale na pewno nie wyszło to tytułowi na dobre. Co prawda całość ogląda się dość dobrze, zwłaszcza jeśli nie miało się wcześniej kontaktu z mangą, ale treść ulatuje na tyle szybko, że nie pozostawia śladu ani w głowie ani - tym bardziej - w sercu widza. A szkoda, bo materiału jest na co najmniej 24 odcinki. I to nie byle jakie odcinki, ale takie, w których śmiech mieszałby się ze łzami a radość ze smutkiem. Skoro takie anime jak "Love Hina" zdobyło tak wielką popularność w samej Japonii (z całym szacunkiem panie Akamatsu, ale do Katsury to się pan nie umywasz ze swoim ecchi) to "I''S" byłoby hitem na skalę międzynarodową. Być może zabrzmi to patetycznie i nieco na wyrost, ale takie potraktowanie tego tytułu uważam za profanację i bardzo mi szkoda, że nikt przy zdrowych zmysłach nie zaoponował, kiedy pracowano nad scenariuszem. I nie pomogą nawet mini-odcinki z sennymi marzeniami Ichitaki, które można sobie obejrzeć poza serialem. Ni pies to ni wydra i w niczym nie zaspokajają dziury po komediowym wątku występującym w mandze, a z serialu brutalnie wyciętym.
Płakać mi się chce nie tylko nad samą treścią, ale przede wszystkim nad niemiłosiernym spłaszczeniem rysu psychologicznego postaci. Doskonale rozumiem, że nieśmiałość Ichitaki może być na dłuższą metę niestrawna. Zdaję sobie sprawę, iż Teratani ze swoimi erotomańskimi zapędami chwilami robi się nudny. Iori z niemymi sugestiami też może zmęczyć. Tak jak Itsuki i jej wybuchy gwałtownych uczuć. Ale przecież nie chodzi o to, by dokładnie odwzorowywać mangę kadr po kadrze. Gdzie podziały się erotyczne fantazje Seto-kuna? Po co Teratani pokazywał komputerowo przerobione zdjęcia Iori w bikini skoro nie było żadnej kontynuacji jego fotomontażowej manii? Po kiego grzyba wrzucano do całej historii Yukę, którą widz widzi na ekranie może w sumie ze trzy minuty i nie potrafi w żaden sposób utożsamić się z jej bólem odrzucenia? Na diabła było wspomnienie z wakacji i przelotna znajomość z Izumi Isozaki? Po cholerę dodano wątek z przyjazdem Itsuki, skoro zmarginalizowano go do takich rozmiarów, że widz niemający kontaktu z komiksem nie będzie wiedział, czemu Seto-kun tak się miota i nie może sobie poradzić ze swoimi uczuciami? Idąc dalej tym tropem dochodzę do wniosku, że całe przedsięwzięcie było chybione, bo wychodzę z założenia, że jeśli się coś ma sknocić to lepiej w ogóle się nie zabierać do roboty (vide "Wiedźmin"). Ech, na tym smutnym podsumowaniu zakończę moje prywatne, subiektywne żale i przejdę do technicznej strony "I''S".