Missing Piece

Ai Sawatari - zwykła, miła, pomocna i uczynna licealistka. Jej życie toczyłoby się w miarę normalnie, gdyby nie dwa negujące to czynniki - jest japońską uczennicą i główną bohaterką mangi shoujo ;] Pewnego pięknego dnia inaugurującego rok szkolny, podczas którego setki kwiatów sakury fruwają w powietrzu... budzi się za późno. Szczęście jednak nie opuszcza jej do końca - udaje jej się dotrzeć do klasy przed nauczycielem i nie musi słuchać monologu dyrektora. Wszystko wygląda pozornie normalnie, lecz nie zapominajcie, że jest to manga shoujo... I tak oto podczas przerwy Ai zauważa urodziwego bishouena - Tohru Akizukiego. Dla was, drodzy czytelnicy to nic dziwnego, ale młoda licealistka bardzo się zdziwiła - przecież ona go nie zna! Ten motyw też znacie? No cóż... A co powiecie na fakt, że reszta klasy traktuje go, jak starego znajomego? Tyle tytułem wstępu. Reszta jest w tym miejscu albo od razu wiadoma, albo można jej się w prosty sposób domyśleć. Tohru nie jest zwyczajnym człowiekiem, Ai będąc bohaterką shoujo oczywiście musiała się wplątać w jego życie. A to wszystko dlatego, że miała wrażenie, iż spotkała tego chłopaka już wcześniej... Tak, tak - zgadliście - są przyjaciółmi z dzieciństwa. Nietrudno się domyśleć, jakie uczucie zaczyna się tu pojawiać. W końcu to manga shoujo.

Seria ma jedynie dwa tomiki, więc więcej streszczać nie wypada. Fabuła koncentruje się wokół kolejnych zadań, jakie będzie mieć przed sobą Tohru. Do ich rozwiązania nie potrzeba rozwiniętych umiejętności dedukcyjnych, więc osoby powyżej 15 roku życia mogą się po prostu nudzić, nim akcja w poszczególnych rozdziałach na dobre się rozwinie. Zdziwieni? Mówiłem że jest to manga shoujo, a więc poziom dostosowany jest do nieco niezdarnej i romantycznej Ai. Oczywiście zdarzają się wyjątki, ale cóż - poważne wątki nie powinny być rzadkością, skoro na takim gruncie rozegrano uczucie Ai do Tohru.



Fabuła to nie wszystko. Nie znajdując w niej wiele pomyślałem sobie, że chociaż może spojrzę na niebrzydkie obrazki. Dziewczyna z okładki wydawała się być ładna. Jednak przeglądając tą mangę stwierdziłem, że głupi wyraz twarzy w co piątym kadrze czyni z niej niezwykle nieatrakcyjną bohaterkę. Zniechęcony tym pomyślałem, że może chociaż koleżanki ma ładne. Jednak ani ich ilość, ani jakość nie usatysfakcjonowała mnie w pełni. Ale przecież to manga shoujo - tak więc podstawowy motyw to wątek miłosny między główną bohaterką z szeregiem cech negatywnych, a bishouenem z nieziemskim charakterem oraz koniecznie tragiczną przeszłością. No dobra... To jest jakiś powód, aby tą mangę przeczytać...



Tła... A właściwie ich brak. Może autorce podobało się białe lub szare tło w co drugim kadrze, ale mnie to wyraźnie odstrasza od dalszego czytania. Jeśli komuś się takie nie podobają to od czasu do czasu będzie miał okazję pooglądać większe lub mniejsze kropki i kółeczka. Równie rzadko pojawi się cokolwiek innego - drzewa, kwiaty, rysy postaci... No ale cóż... W końcu to manga shoujo...