Bogowie japońscy

Amaterasu - najważniejsza bogini występująca w mitologii japońskiej. Powstała podczas przemywania lewego oka Izanagiego, który to ustanowił ją do panowania nad niebem. Imię oznacza "świecąca na niebie" i uważa się ją również za uosobienie słońca. Przez zesłanie swojego potomka - Ninigi na Ziemię ustanowiła władzę cesarską w Japonii. Ponoć króluje na Wysokim Przestworzu Niebios, gdzie życie toczy się podobnie jak na Ziemi. Symbolem Amaterasu jest spiżowe lustro.

Amenokoyane - towarzysz Ninigiego podczas wyprawy na Ziemię, ponadto praprzodek rodu Fujiwara. Czczony głównie w rejonach Osaki.

Amenominakanushi - jeden z trójki bogów powstałych przy narodzinach wszechświata. Oprócz niego wyłonili się Takamimusubi i Kamimusubi. Jednak tylko
Amenominakanushi uważany jest oficjalnie za pierwszego z bogów. Wierzy się, że powstał sam z siebie, a następnie ukrył swoje ciało przed następnymi bogami. Inne podania mówią, że jest to bóstwo pochodzenia chińskiego dostosowane do potrzeb panteonu japońskiego.

Amenouzumue - wesoła bogini, pionierka tańców kagura; żona Sarutahito, zapoczątkowała ród mimów. W sztuce przedstawiana często w towarzystwie siedmiu bogów szczęścia.

Benten - jedna z siedmiu bogów szczęścia. Patronowała urodzie, zakochanym, bogactwu i muzyce. Ponoć często sama grała na instrumencie biwa. Jej przedstawicielem jest biały wąż. Niektórzy identyfikują ją z hinduską Saraswati. Ponoć jest córką bóstwa morskiego, bądź wydano ją za takiego. Wyobrażano ją sobie jako niesamowicie piękną i utalentowaną.

Bishamon - kolejny bóg szczęścia, opiekun bogactwa. Przejęty z mitologii buddyjskiej, gdzie pełnił rolę strażnika północy Waiśrawana. Jego atrybutami są zbroja i hełm. Natomiast w sztuce poznać go można po trzymanych w rękach dzidzie i złotej pagodzie.

Daikoku - następny bóg szczęścia znany z pomnażania bogactwa. Jego przedstawiciel to biały szczur. Wyobrażany jest jako mężczyzna siedzący na workach z ryżem dodatkowo z jednym zarzuconym na plecy. W ręce trzyma zaś "młotek szczęścia".

Daruma - mnich pochodzący z Indii, twórca filozofii zen. Podania mówią o jego królewskim pochodzeniu. Figurki z jego podobizną ponoć przynoszą szczęście. W VI wieku udał się do Chin, gdzie przez kilka lat medytował w bezruchu. Zachowało się dużo legend na jego temat. Pewnego razu odciął sobie powieki, by nie spać podczas medytacji. Z tych powiek wyrosły ponoć pierwsze krzewy herbaciane. Jeśli wierzyć legendom, stracił także nogi w wyniku kilkuletniego siedzenia.