Princess Tutu

Ahiru jest szaloną uczennicą szkoły baletowej w mieście Kinkan. Jak to bywa z takimi “okazami” ich zwariowana egzystencja pozwala im na spanie dłużej niż ustawa przewiduje, toteż często spóźniają się na lekcje baletu...

Ahiru ma dość zwichrowane przyjaciółki Pique i Lilie, no i oczywiście podkochuje się w uczniu ze starszej klasy - Mytho, któremu zawsze towarzyszy ponurak Fakir. Zapowiada się jak następne nudne anime typu shoujo. Pozory jednak mylą. Wszystko jest niby normalne, ale nauczyciel KOT, czy uczennica hippopotamica zdecydowanie wykraczają poza standardy. A żeby jeszcze dodać pikanterii fabule, NEKO-sensei ma fobię na punkcie samotności i grozi swoim uczennicom, że jeżeli będą się obijać, to któraś z nich będzie musiała być jego żoną. Straszna wizja przyszłości dla wybranki... No ale ja nie o tym...



Nasza bohaterka nie jest taka normalna jakby się wydawało, a to wszystko może zawdzięczać niejakiemu - nieżyjącemu już Drosselmeyer'owi. Otóż człowiek ten pisał opowieść, której nie ukończył. Książka była o dzielnym księciu walczącym z olbrzymim krukiem. Książę chcąc zakończyć walkę roztrzaskał własne serce na kawałki i zapieczętował potwora. Normalna historia powinna się w tym miejscu skończyć – dzielny bohater poświęca się w walce ze złem. Może właśnie w tym miejscu cała opowieść miała się zacząć? Autor chcąc doświadczyć satysfakcji przenosi stworzony przez siebie świat do miasta. Tam mała kaczka zmienia się w dziewczynę, która zostaje obdarzona mocą legendarnej Princess Tutu, aby ocalić księcia. To tu się zaczyna dopiero cała historia...



Od strony graficznej anime się chwali. Z początku wydaje się, że to wszystko będzie za słodkie. Muszę jednak przyznać, że przyjemnie się "Princess Tutu" ogląda. Postacie poruszają się swobodnie, oczy nie są duże, ani małe. Tła także są dopracowane. Nie jest to robota na "odwal się". Postać Ahiru została wspaniale przedstawiona - rudowłosa zwariowana dziewczyna, która jest na swój sposób bardzo sympatyczna i - o dziwo, rozsądna. Jej miny doskonale oddają to, co w danym momencie odczuwa. Jak już wiadomo bohaterowie są związani z szkoła baletową, więc nie zabraknie tu tańca.





Muzyka, jest tym, co rzuca się w USZY. Opening to przesympatyczny i nadzwyczaj urokliwy "Morning Grace", jako ending usłyszymy "Watashi no Ai wa Chiisai Keredo", śpiewane przez Ritsuko Okazaki. No a jeżeli szkoła baletowa, to nie może zabraknąć podkładu muzycznego jak np: Giselle, Coppelii, Jeziora Łabędziego, Dziadka do orzechów i wielu innych.



Kończąc moje rozważania chciałabym dodać, że "Princess Tutu" to nie tylko seria dla wielbicieli baletu, ale także dla tych, który lubią nutkę (albo dużą NUTĘ) grozy. Zapomniałabym dodać, że każdy odcinek poprzedza opowieść, która w taki lub inny sposób przedstawia życie uczniów. Tutu to anime dla każdego, warto się przekonać do tej przekochanej kaczki. Jak się ta opowieść zakończy? Na pewno nie banalnie. A zapewne nie tak jak myślicie. To nie jest tanie magical-girl, to coś więcej. KWA !!



Celes.

Recenzja na Tanuki.pl