Ostrze Celu

Każdy wie czym jest miecz dla samuraja - nie tylko bronią, raczej częścią jego ciała i duszy. Czymś, co na równi z urodzeniem czyni go tym, kim jest. Tym większa jest rozpacz takiego bushi, który katanę swoją (a nierzadko- swoich przodków) złamał bądź utracił w inny sposób. I tym większa jest radość takich, w których saya spoczywa ostrze nieprzeciętne- doskonale wykonane bądź wręcz legendarne nemuranai.

Warto by tu wspomnieć pewne, na pół legendarne miecze. Mowa o Ostrzach Celu, broni, w której zaklęto cząstkę woli ich właścicieli. Wykuwa je kowal karzący się nazywać Chira.

Kim on jest, trudno powiedzieć. Wiadomo tylko, iż nie jest on człowiekiem. Niektórzy uważają go za Fortunę, inni za czarnoksiężnika, który zatracił człowieczeństwo. Istnieją nawet głosy, że to jeden z Oni. Możliwe, że nikt nie ma racji.

Chira mieszka podobno gdzieś na wybrzeżu Rokuganu, w niewielkim, niepozornym domku otoczonym przez ostrokrzewy, nigdy go nie opuszczając. Potrzeba wiele trudów i wyrzeczeń by tam trafić. Nie każdemu przeznaczony jest w tej podróży sukces. Jeżeli uda się znaleźć dobrą drogę trzeba tam coś zanieść, i nie mówię tu o materialnych darach, lecz o Celu. Tak- Celu, do którego się dąży, czegoś co jest dla ciebie niewiarygodnie ważne i dla czego gotów jesteś poświęcić siebie. Opowiedziawszy o nim Chirze, a wtedy, zadecyduje, czy Cel jest wart swojego ostrza. Nie wiadomo do końca jak oceniane są Cele. Można się domyślić jednak, że nie mogą sie one wiązać z losem całego Rokuganu. Wzmianka o ostrzu nigdy bowiem nie znalazła się pośród kronik Cesarskich.

Jeśli wyrok okaże się pomyślny, nakaże ci wrócić za siedem miesięcy i siedem dni. A gdy powrócisz, otrzymasz klucz do przeznaczenia. Zapłacisz jednak za niego. (Krąg pustki zostanie obniżony o 1).

Jest to broń niezwykła z wielu powodów - ale najważniejszym z nich jest to, że każda z nich zostało stworzone z myślą o jakimś celu. Zdobiona jest obrazami dążenia do niego, a wypełnienie jest jej przeznaczone. Nie ważne, czy chodzi tu o zemstę, czy też o przyniesienie pokoju zwaśnionym rodom- miecz zawsze pozwoli wykonać zadanie, nawet gdyby miało trwać to tysiąclecia. Należy również pamiętać, iż nie można porzucić Celu, gdy ma się jego Ostrze. W momencie jego otrzymania nakładany jest bowiem obowiązek dążenia do wspólnego przeznaczenia, a w wypadku jego porzucenia ostrze zacznie niszczeć. Gdy zaś rozpadnie się w proch przeznaczenie weźmie cel w swoje ręce. Wypełni je, cena będzie jednak przerażająca. Ludzie odwracać się będą od ciebie, nie odnajdziesz niczego co warte jest wysiłków i skupienia, a śmierć, którą spotkasz, przeklęty, na końcu drogi nie będzie chwalebną.

Jeżeli jednak uda się wypełnić los i poświęci dla fortun siedem miesięcy i siedem dni, nauka z tych zdarzeń może przybliżyć cię do oświecenia bardziej niż ktokolwiek inny uprawiający wtedy w tym miejscu medytację. Ma się bowiem o czym medytować. Doświadczenia dni z Ostrzem Celu przy boku ukazują bowiem wpływ sił wyższych na nasze życie bardzo wyraźnie i dogłębnie.

Nim zdecydujesz się jednak na poszukiwanie pomnij ostrzeżenie. Nie wiadomo z czym przyjdzie ci igrać. Możliwe, że Chira jest złośliwym demonem szukającym misji którym i tak przeznaczony jest sukces, a ostrze stanowi tylko pretekst by pognębić człowieka i osłabić jego wolę.

Nie wiadomo, ale są tacy, którzy zdecydują się na wszelkie ryzyko. Jeżeli spotkasz samuraja z Ostrzem Celu przy sobie staraj się zejść mu z drogi. On już wiele poświęcił i może nie zawahać się poświęcić więcej.

Obrażenia: 2z5 (podczas dążenia do przeznaczenia 3z6)

Cechy specjalne:

Każde ostrze ma określone przeznaczenie, do którego będzie dążyło, gdy nadejdzie dla niego kluczowy moment pokarze całą swoją moc.
- Podczas pojedynku iaijutsu da darmowe podbicie
- Zapewni automatyczne zwycięstwo w rzucie na inicjatywę
- Pozwoli przerzucić jedną kość przy każdym rzucie na trafienie.
Gdy jednak kurz walki opadnie ostrze obróci się w pył.

Nie należy jednaka zapominać, że jeśli oddali się od się Celu, z woli samuraja, czy wbrew niej ostrze zacznie nieodwracalnie słabnąć. Z każdą taką przeciwnością należy zmniejszyć liczbę kości rzucanych na obrażenia o jedną. Gdy zabraknie już kości ostrze widzi, że w tej postaci nie dojdzie celu. Rozpada się więc w pył obarczając właściciela klątwą bezcelowości objawiającą się:
- Utratą jednej kości w testach społecznych
- Nie możnością używania punktów pustki
- Haniebną śmiercią po często długim żywocie
Nie wiadomo nic o możliwościach zdjęcia tej klątwy. Może istnieją. Sami przeklęci nie mieli sił na poszukiwania, a przyjaciele, którzy mogliby się w nie udać za nich odmawiali pomocy.
Co zaś się tyczy przeznaczenia sam los niewidocznie, pozornymi przypadkami wypełni je.

Jeżeli cel zostanie osiągnięty, a postać poświęci na modlitwy i medytację wspomniany czas gracz otrzymać powinien tyle doświadczenia ile Mistrz uzna za stosowne zważywszy poświęcenie dla Celu i sposób darzenia do niego. Nie należy tutaj też zapominać o utraconym punkcie pustki, który wypadałoby zrekompensować.

Driden i Gargulec.