Boy's Next Door

To dramatyczna, a zarazem piękna historia czternastoletniego Lawrence i Adriana - wzorowego nauczyciela skrywającego straszną tajemnicę. Adrian bowiem o zachodzie słońca zmienia się w seryjnego mordercę, zwanego "ślepcem". Jego ofiary nie są przypadkowe - wybiera jedynie młode prostytutki. Pewnego wieczora Lawrence staje się świadkiem takiego incydentu i pomimo, że zauważa twarz sprawcy, nie odczuwa strachu. Zabójca uciekając z miejsca zbrodni pozostawia jedyny dowód swojej winy - identyfikator swojej jaszczurki. Przy pomocy tego przedmiotu, Lawrence odnajduje Adriana i proponuje mu układ, w którym deklaruje oddać mu srebrną plakietkę za pomoc w ucieczce. Problem polega na tym, że Lawrence również uprawia najstarszy zawód świata... Czyżby chciał poprzez śmierć uwolnić się od gangu, z który się związał? Co w takiej sytuacji zrobi Adrian?



Manga autorstwa Yuki Kaori jest jak dotąd jej jedynym shounen-ai. Sama mangaka posiada własny styl, który także możemy podziwiać w "Boy's Next Door". W fabule nie ma wyraźnego podziału na dobro i zło, zarówno Lawrence jak i Adrian są częścią mrocznego przedstawienia, którego zakończenie jest zarówno smutne jak i szczęśliwe (bohaterowie umierają, jednak Lawrence zostaje uwolniony, a Adrian odnajduje miłość i przebaczenie). Kreska jest staranna i dość szczegółowa, a naszą uwagę przyciągają plamy w czerni i w różnych odcieniach szarości, tworzące nieco tajemniczą i mroczną atmosferę. Grubość kreski zmienia się wraz z ukazaniem pierwszego i drugiego planu. Postaci ukazane są w pełni; z przodu, z tyłu, w profilu, wykadrowane, z góry i dołu. Autorka doskonale porównała oczy Lawrence'a do oczu iguany, świetnie ukazała również psychopatyczną niekiedy postać Adriana, w oczach którego można wyczytać stan obłąkania...

"Boy's Next Door" zawiera nierozbudowaną na mnóstwo tomów treść, przez co szybko się zaczyna i szybko kończy, a poszczególne historie z życia bohaterów zostają poznane bez większego wysiłku.Na początku poznajemy Adriana i powody, dla których mordował, następnie Lawrence'a dowiadujemy się powoli w jaki sposób znalazł się w "tym" miejscu i kogo szukał.
Polecam mangę fanom takich klimatów jak yaoi & shounen-ai, a także dramatycznych historii, które wyciskają z oczu łzy. Jedyne, co przyszło mi do głowy po skończeniu czytania "Boy's.." to żal, że autorka nie rozbudowała bardziej fabuły. Niemniej jednak opowieść o Adrianie i Lawrence pozostawiła we mnie dziwny smutek, który pojawia się zawsze, gdy otwieram tą mangę.



Na koniec cytat:
"Czy kiedykolwiek myślałeś o ludziach takich jak ja... jak ranione są nasze uczucia? Czy myślisz, że lubię to, co robię?! Nie jesteśmy jak kobiety, które mogą po prostu rozłożyć nogi...! Nie mamy żadnej dumy czy skrupułów! Jaką dumę możemy mieć? Lepiej już o tym zapomnieć! Ale, tak długo, jak robię to z kimś innym, potrafię to znieść. (...) Mówiłeś przedtem, że to "odrażające". Miałeś rację. Ale... dlaczego ludzie robiliby to sobie nawzajem dla przyjemności? Każdy szuka swojej bratniej duszy, ale nieważne jak bardzo się stara, nie może jej znaleźć. Zamiast tego zwierają dwa ciała. Nienawidzę tego, ale jednocześnie to lubię! Każdy chce wykorzystać ten krótki czas, który mają razem, by otworzyć swoje serca. To zabawne... to dziwne... to smutne... Nawet jeśli jest to sen jednej nocy, kupiony za pieniądze."
(...)
"Wystarczy już, już nie musisz się martwić - zostało Ci wybaczone, więc wybacz sobie!"
~Lawrence