Spojrzenie na Jednorożce

Wiele złych i głupich opinii utarło się o klanie Jednorożca. Głównie przez spoglądanie na niego oczami innych klanów. Nawet, a może zwłaszcza, tych sojuszniczych Żurawie rozniosły na szczupłych skrzydłach plotki przekonanie, że mamy do czynienia z tępawymi, niewychowanymi barbarzyńcami. Co więcej zaleca się ten klan nowicjuszom, powodując samo nakręcającą się spiralę. Nowy gracz jest zazwyczaj słabszy, więc tylko utrwala w pamięci szkodliwy stereotyp. Z "Jednorożcem dla początkujących" sam się spotkałem tworząc pierwszą postać, gdzie poradzono mi lud wiatru. Jak na ironię jednak, będąc wzorcowym przedstawicielem klanu, przez parę sesji zdarzyłem być światkiem ośmieszenia się dwóch żurawi. Tym czasem mnie udało się obrazić daimyo z klanów Lwa i Skorpiona tak, że nie mogli mi nic zrobić. Teoretycznie jednorożce daje się nowym, by uczyli się odmiennej kultury razem z postacią. Są jednak dwa małe problemy. Po pierwsze klan ma swoją kulturę. Po drugie miał już 200 lat na poznanie rokugańskiej. Podobny okres dzieli nas od epoki napoleońskiej. Trudno tu uwierzyć, że nie zdążyli się nauczyć obyczajów Szmaragdowego Cesarstwa, zwłaszcza zważywszy na to, jak bogaty to klan. Historia nie raz pokazała, że pieniądz i wykształcenie są ze sobą dosyć żywotnie powiązane. Jedynym więc wytłumaczeniem inności jest nieprzyjmowanie kultury rokugańskiej, gdyż oznacza to wyrzeczenie się własnych korzeni. Nie mylmy tego jednak z nieznajomością. Kończy się więc na tym, że uczymy się na raz dwóch kultur, co jest znacznie - z oczywistych względów, trudniejsze. Tutaj zaznaczam, iż zapewne nie braknie osobników ostentacyjnie ignorujących "obce" normy, ciągle jednak jest to bardziej domena Krabów. Jak na ironię kultura Jednorożców zdaje się być silniejsza i bogatsza. Wystarczy bowiem spojrzeć kto się broni przed czyimi wpływami. O ile pozostałości ludu Ki-Rin - co było wielokrotnie wspominane, próbują nadal wejść w pełni na niegdyś opuszczone przed siebie miejsce. O tyle Rokugan wszelkimi siłami odcina się od "barbarzyńskich" wpływów, na widok siodła, lunety, czy lepszych lamp reagując niemal jak dzikus w sklepie AGD.

Szukając dla jednorożców źródła naleciałości nasuwają się przede wszystkim Mongołowie. Nie wspominając o zaznaczonym w "Drodze Jednorożca" kontakcie z Arabami, którzy poza technologią wiele jednak nie wnieśli. Obala to kolejny mit krążący wśród graczy, a mianowicie bliskości do europejczyków. O tym nie może być mowy. Zamieniamy tylko kulturę jednych skośnookich, na drugich. Mówiąc o dyplomatycznej nieporadności warto zwrócić uwagę na rodzinę Ide. Typowi dyplomaci z prawdziwego zdarzenia, z których wielu nie powstydziłby się Dwór Cesarski (a i często się nie wstydzi). Oni zresztą śmiało korzystają z tak zwanego "uroku jednorożca", czyli udawania głupszego niż się jest. Przydatna rzecz. O ile bowiem skorpionowi rzadko kto zaufa o tyle jednorożec nie jest przecież zagrożeniem, prawda? Często mówi się o klanie młodym. Faktycznie znajdujemy tutaj wiele znamion młodości, jak ciekawość, otwartość, swoisty sprzeciw wobec skostniałych zasad. Patrząc jednak na rozwój trudno znaleźć argumenty dla potwierdzenia tej tezy. Korzenie klanu wyraźnie tkwią w początkach Cesarstwa. Po ośmiuset latach podróży, choć czerpano z innych kultur to ciągle było w tym dużo dawnego obyczaju. Tu warto podkreślić - lud Ki-Rin wchłaniał obcych, a nie dał się wchłonąć. Zresztą to doświadczenie niewątpliwie wpłynęło na zahartowanie kultury. Na końcu podróży mamy więc klan, który przeszedł znacznie więcej niż te zasiedziałe w Cesarstwie...

O jakich jednak od początku mówimy różnicach? Co decyduje o negatywnym postrzeganiu jednorożców? W większości chodzi o mentalność
- Niemal każdy kto okaże się godzien może dołączyć do klanu.
- Małżeństwo może być wyborem młodych, nie nakazem daimyo
- Uznaje się tylko 7 głównych Fortun i niebiańską parę Pani Słońce i Pana Księżyc. Namnożone przez wieki setki fortun zdają się bardziej śmieszyć niż budzić nabożny lęk
- W magii częściej odwołuje się do czystego żywiołu, ponieważ poza granicami Rokuganu modlitwy do fortun nic nie dawały.
- Klasztory nie znajdują wielkiej akceptacji. Za szybszą drogę do oświecenia uważa się samo życie i związane z nim doświadczenia.
- Osoby starsze nie golą głowy, ale odchodzą na ostatnią wędrówkę, by nie stanowić ciężaru dla rodziny.
- Obowiązuje zasada, że samuraj nie zabije innego samuraja ze swojego klanu.
- Wymuszane poddaństwo budzi sprzeciw z powodu cenienia wolności. Zamiast niego mamy lojalność z własnego wyboru. Służba jest uważana za obowiązek, ale niesankcjonowany prawem.
- W razie zagrożenia decyduje osoba silniejsza/mądrzejsza, a nie z lepszego rodu. Oczywiście nadal w kaście samurajów.
- Tym niemniej i tak lepiej traktuje się niższe warstwy społeczeństwa.
- Handel nie jest powodem do wstydu.
- Prawo działa na zasadzie "szybko karać, szybko wybaczać, po wybaczeniu zapomnieć".
- Ceni się uczciwość, otwartość i szczerość, a nie mówienie tego co chcemy usłyszeć.
- Uznawanie czerwonego mięsa i skór za nieczyste to bzdura.

Reasumując, oskarżenia o barbarzyństwo są w pełni uzasadnione. Lecz trzeba tu pamiętać, że barbarzyńca znaczy tutaj inny. Gdy Rzymianie wykuwali ten termin oznaczał tyle co "nie znający łaciny". I podobne rozumienie obowiązuje w konserwatywnym i dumnym ze swych osiągnięć Rokuganie.

Driden Wornegon.