Skoro napomknęłam już o tłumaczeniu warto byłoby przejść do technicznej strony "Bukiyou na Silent". Takanaga Hinako operuje szczegółową i elegancką kreską. Co prawda obrazki nie są przeładowane detalami, za to dobrze wykadrowane i czytelne. Autorka od czasu do czasu stosuje ukośne rzuty perspektywy, co wprowadza do komiksu wrażenie trójwymiarowości. Dzięki takiemu zabiegowi zatraca się poczucie "płaskości" obrazu. Do tego dochodzą całkiem znośne tła i odpowiednie rastrowanie. Historia opowiedziana w "BnS" należy do tych bardziej pogodnych i sympatycznych, więc i cieniowanie jest mocno stonowane i nie uświadczymy tu ani efektów wzmagających ruch, ani dynamicznej kreski, ani pociętych, kanciastych kadrów. To spokojny obraz, który bardzo dobrze się czyta i jeszcze lepiej ogląda. Przyjemna dla oka, płynna kreska podkreśla urodę i niewinność bohaterów. Duże, przepastne oczy Toono, jasne, dobre spojrzenie Tamiya, potargane włosy intrygująco przysłaniające twarze, bardzo ładnie rozrysowane dłonie (hm... czyżbym miała jakieś zwyrodnienie na punkcie dłoni??), no i te pocałunki... Nienachalne graficznie pieszczoty, które (nawet w pierwszym rozdziale) nie wywołują odruchów niechęci u czytelników nieprzyzwyczajonych do gejowskich klimatów. Cóż chcieć więcej? Chyba tylko tego, żeby podobne do "BnS" tytuły częściej pojawiały się na stronach skanlacyjnych. Bo jakoś nie wierzę, żeby moje wnuki dożyły czasów, kiedy komiks yaoi czy yuri będzie dostępny w każdym EMPiKu.



"Bukiyou na Silent" to tytuł, który z czystym sumieniem poleciłabym każdemu początkującemu czytelnikowi yaoi. Przyjemna oprawa graficzna i spokojna - nieobfitująca w melodramatyczne zwroty historia sprawiają, że manga jest łatwa do przełknięcia i bardzo przyjemna w odbiorze. Szczególnie polecam ją wszystkim paniom spragnionym delikatności i subtelności. Pamiętajmy jednak, że w prawdziwym świecie tacy faceci się nie zdarzają, a manga - jak każdy inny gatunek literacki, rządzi się swoimi prawami. Prawami podyktowanymi przez wyobraźnię twórcy.