Bardzo dobrze spisali się graficy. Kreska jest żywa, bardzo barwna, podobna do tej chociażby z "The Melancholy of Haruhi Suzumiya". Tła są bardzo dobrze wykonane, często ich szczegółowość zaskakuje. Równie dobrze zrobiony jest pierwszy plan. Jest to tym bardziej godne podkreślenia, że za anime odpowiedzialne są osoby, które nie są bardziej znane w światku japońskiej animacji. A skoro już przy animacji jestem... Właściwie stoi ona na takim samym poziomie jak reszta elementów w anime. Wszystko jest ze sobą płynnie zgrane. Nic nie razi w oczy bylejakością czy też zwykłym lenistwem - które jest główną "chorobą" japońskich animatorów.
Na medal spisali się seiyuu - zarówno Ai Nonaka w roli Iriyii, Daisuke Namikawa jako Naoyuki czy Houko Kuwashima podkładająca głos Mayumi. Ale nie tylko oni - większość drugoplanowych bohaterów może pochwalić się bardzo dobrym podkładem dźwiękowym. Dzięki temu charakter bohaterów staje się jeszcze bardziej naturalny i realny. Do całości anime dobrze dopasowany jest opening, nad którym warto zagłębić się pod względem treści. Pod względem wykonania dorównuje stronie technicznej, pod względem teoretycznym dorównuje fabule.
Pomimo wielu ciepłych słów anime do wyjątkowych bym nie zaliczył. Gdzieś brakuje elementu, który wyróżniałby ten tytuł na tle innych. A tak pomimo oryginalnego wykonania i dobrej fabuły całokształt prezentuje się dość miernie i wielu potencjalnych widzów może odstraszyć. Pomimo niezbyt dobrego wrażenia ogólnego zachęcam jednak wszystkich wielbicieli romansów (i nie tylko) do zapoznania się z tą krótką, ale wdzięczną serią.

Wróbel.

Recenzja na Tanuki.pl