Grafika to na 2006 rok nic nadzwyczajnego. Choć trzeba przyznać, że Jigoku Shoujo wygląda niesamowicie w swoim kimonie przeważnie na tle czerwonym lub czarnym. Ogólnie można powiedzieć, że w anime dominują mroczne kolory, czerwone niebo zaś sygnalizuje, że jesteśmy na skrzyżowaniu dwóch światów. Emma Ai może natomiast niepozornie oraz cicho wyszeptać formułkę "Czy chcesz teraz umrzeć?". Robi to tak profesjonalnie, że wręcz przerażająco i w stylu prawdziwie dobrego japońskiego horroru. Chwilę później przekracza czarną bramę tori na łódce, wraz ze swoją ofiarą. O ile sama sytuacja jest niezwykle klimatyczna, z pewnością pomaga jej zachowana w podobnej stylistyce grafika. Ciemna, niewyrazista, jak już wspomniałem - prawdziwie mistyczna. Ukazuje się nam zderzenie Japonii średniowiecznej z nowoczesnym przedsionkiem piekła, który "funduje" Jigoku Shoujo, torturując psychicznie swoje ofiary.



Za grafiką podąża muzyka. Harfa i chóry zdecydowanie dominują, co jest idealnym rozwiązaniem dla tego klimatu. Głośniejsze brzmienia i gwałtowne wyciszenia potęgują nastrój grozy i niepewności. Całości soundtraku słucha się z wielką przyjemnością. Jeśli dodać do tego świetne skomponowanie z anime, to mamy naprawdę niezły produkt. Miły dla ucha opening to także plus. Natomiast za najlepszy utwór mogę uznać ending - "Karinui". Melancholia i spokój od niego bijące wgniatają w fotel, bądź cokolwiek innego - naprawdę głęboko. I tu pojawia się paradoks - niepozorna piosenka okazuje się być naprawdę mocna, zwłaszcza odniesiona do każdego odcinka, czy całości anime. Polecam serdecznie.

"Jigoku Shoujo" to przede wszystkim tytuł obowiązkowy dla wszystkich fanów horroru japońskiego - naprawdę jestem w stanie przyrównywać to anime ze świetnymi tytułami kina Kraju Kwitnącej Wiśni i nie dziwię się, że powstał nawet serial Live Action, na który się skuszę z pewnością w najbliższym czasie. Inni fani też będą zadowoleni, znajdą się ładne licealistki, bishouenów też nie zabraknie. Co prawda będzie to wszystko zepchnięte na drugi plan ale z pewnością wiele osób będzie po emisji zadowolona. Dla wszystkich chcących zgłębić zakamarki ludzkiego umysłu też się coś znajdzie. Ludzkie jest prawo do zemsty... Słodkiej zemsty...

Wróbel.

Recenzja na Tanuki.pl