Zostawiając całą gamę motywów, zajrzyjmy od drugiej strony jak wygląda techniczna strona anime. Stara produkcja to nie jest, więc wysokie wymagania są jak najbardziej uzasadnione. Miłośników dobrej kreski mogę od razu uspokoić - "Death Note" również pod tym względem jest wspaniale zrobione. Realistyczne postacie (no może nie wliczając shinigami :P ), liczne szczegóły, bogate kolory, różnorodne lokacje... Wszystko to na najwyższym poziomie gwarantuje wspaniałą rozrywkę. Również rozłożenie fabuły prezentuje się całkiem ciekawie. Pierwsze 15 odcinków to swoisty magnes, przyciągający mocniej niż cokolwiek innego. To także dobre rozwinięcie akcji i nieustająca potyczka między L, a Lightem. Następne 8 odcinków to stopniowe spowolnienie akcji i skupienie się na relacjach między bohaterami oraz nad ich uczuciami. Trzy kolejne to pierwszy punkt kulminacyjny, który wywraca wszystko do góry nogami (chociaż można powiedzieć, że z akcją robi to co drugi odcinek ;] ) Zostaje jeszcze 10 odcinków, w których główny wątek osadzony jest na nowej osi. Ostatnie dwa epizody to już drugi punkt kulminacyjny, jakże wciągający i przypominający pierwsze odcinki. Anime tworzone na podstawie oryginalnej mangi nie posiada wielu scen tworzonych po to, by zapełnić odcinek do 23 minut i by kończył się on w spektakularny sposób, choć takowe istnieją. Sądzę jednak, że mimo tego mamy do czynienia ze świetną ekranizacją.

Doskonale spisuje się muzyka, efekty dźwiękowe jak i seiyuu. Na soundtack składają się 3 płyty po brzegi wypełnione utworami Taniuchi Hidekiego oraz Yoshihisa Hirano. Muzyka pojawia się dokładnie tam, gdzie powinna. Mamy spokojne utwory doskonale podkreślające klimat danego miejsca, poszczególne melodie przypisywane danym bohaterom, i pojawiające się, kiedy pokazują nam swoje umiejętności dedukcji, a także wspaniałe chóry słyszane w najważniejszych momentach. Są tak fantastycznie zgrane z animacją, że wybuch adrenaliny jest gwarantowany. Fani mocniejszej muzyki także będą zadowoleni. Pierwszy opening "The WORLD" jak i ending "Alumina" to bardzo dobre kawałki j-rocka, które słucha się z przyjemnością, nie tylko przed i po anime. Jeśli i to jest dla was za słabe, to kolejne utwory, które jest nam dane usłyszeć do japoński metal w czystej postaci. Pochwalić należy także seiyuu. Głos Lighta podkładany przez Mamoru Miyano z wielkim przekonaniem mówi "Nie jestem Kirą". Jednak równie dobrze usłyszeć możemy szyderczy śmiech parę minut później. Także niski głos L może oczarować co poniektóre fanki. Zapraszam do słuchania ;]

Jeśli miałbym to anime oceniać w skali od 1 do 10 dałbym...Hm... Zobaczymy tu dopracowane indywidualne postacie, wciągnie nas fabuła, muzyka wyrzuci na orbitę, a kreska z pewnością sprawi, że ciężko będzie oderwać wzrok. Wychodzi mi 10/10 ale pokusiłbym się o ocenę 11/10, gdyż z pewnością jest w tym anime coś takiego, czego nie ma w żadnym innym. To samo "coś" jest tak niezwykłe, że wykracza poza jakąkolwiek skalę oceny używaną w recenzjach. To samo "coś" kazało mi czekać do 3 w nocy w środę, by oglądnąć ostatnie odcinki bez jakichkolwiek napisów. Dobra koniec wychwalania - marsz do oglądania ;)

Wróbel.