LM.C

Ze względu na rozpoczęte wakacje, dziś dla odmiany będzie kolorowo, radośnie i optymistycznie. Zamiłowanie do słodyczy i włosów we wszystkich kolorach tęczy, zabawne teledyski i bardzo chwytliwa muzyka.
LM.C to zwariowany dwuosobowy zespół, który postanowił opanować japońskie rynki muzyczne. Czy im się to udaje? Myślę, że warto się przekonać. Początkowo nie byłam pewna, co sądzić o tym zespole bo zwykle takie grupy omijam szerokim łukiem ;) Odkąd wróciła moda na Visual kei i pojawiły się jego lżejsze odmiany takie jak Oshare, Japonia jest pełna zespołów tworzonych przez słodko wyglądających chłopców, na widok których ich rówieśniczki mogą tylko jęczeć z zazdrości. Przyznaję, miło od czasu do czasu popatrzeć na ładną buźkę, ale chociaż to pewnie niemodne uważam, że facet powinien wyglądać jak facet a nie jak gimnazjalistka. Nie bez znaczenia jest także fakt, że zwykle próby przesłuchania choćby jednej ich piosenki zazwyczaj kończą się u mnie bólem zębów.

Ale na szczęście pozory mogą mylić. Mimo słodkiego wyglądu, miłości do lizaków i zwariowanych teledysków LM.C udowadnia, że potrafi także pisać muzykę, której da się słuchać. I to z całkiem dużą przyjemnością. LM.C oficjalnie zadebiutował w październiku 2006 roku, kiedy to jednocześnie ukazały się ich dwa single: „Trailers (Gold)” i „Trailers (Silver)”. Jednak, chociaż niewiele o grupie wiadomo, podobno jej początki sięgają jeszcze 2003. Właściwie nie jest to typowy zespół, bo tworzy go tylko dwóch muzyków: Maya i Aiji.
Z tej dwójki prawdopodobnie bardziej znany jest Aiji, który wchodził w skład bardzo popularnego rockowego zespołu Pierrot. Maya natomiast może być znany fanom Miyaviego, ponieważ jako Maayatan był gitarzystą Ishihara Gundam – grupy supportującej tego muzyka. Maya był fanem Pierrota i jako wspomagający gitarzysta uczestniczył także w trasach koncertowych tego zespołu. Zaprzyjaźnił się wtedy z Aijim, ponieważ obaj pochodzą z tego samego regionu Japonii, czyli okolic Nagano. To zresztą Aiji po przesłuchaniu jego taśmy demo zachęcił go do śpiewania; nigdy nie sądzili jednak, że kiedyś będą tworzyć własną grupę. Mimo, iż oficjalnie to Maya jest wokalistą i autorem tekstów, podczas gdy Aiji jest gitarzystą, w ich zespole nie ma ścisłego podziału ról. Podczas nagrywania piosenek Aiji śpiewa niektóre partie, natomiast Maya wspomaga go grą na gitarze. Pisaniem muzyki dzielą się mniej więcej po połowie. Podczas nagrywania teledysków i koncertów wspierają ich także: Hiko (gitara basowa), Death-O (perkusja), Jaykay (keyboard) i Denki-Man odpowiadający za oprawę wizualną. Nazwa LM.C to podobno skrót od Lovely Mocochang.com. Nazwa nie ma jakiegoś głębszego znaczenia; była to po prostu pierwsza rzecz jaka przyszła do głowy Mayi, kiedy musiał podać nazwę zespołu podczas rezerwowania sali na próby (Mocochang to zresztą imię jego psa; z czego widać, że nie traktują siebie zbyt poważnie ;)



Ze względu na bardzo kolorowy wizerunek i stylistykę teledysków część fanów zalicza ich do Visual kei lub nawet Oshare kei, chociaż sami muzycy bronią się przed nadawaniem im etykietek. Jak sami stwierdzili, lubią i słuchają wielu muzycznych stylów i w swojej twórczości także nie zamierzają ograniczać się do jednego gatunku. Dlatego łatwiej chyba powiedzieć, czego nie grają niż określić ich styl muzyczny. Dla własnego użytku określają swoją muzykę jako elektro-rock, ale ich styl zmienia się praktycznie z każdym wydanym singlem i jest całkiem udaną mieszanką j-rocka i popu z elementami rapu, hard rocka, punku, techno oraz muzyki elektronicznej i klasycznej.
Ogólnie rzecz biorąc, czasami ich piosenki brzmią dziwnie, ale szybko możesz się przyłapać na nuceniu jednej z nich. Maya jako wokalista prezentuje się zupełnie przyzwoicie; nie ma może zbyt dużej skali i jego głos jest trochę matowy ale nie jest tak źle, zresztą i tak śpiewa o niebo lepiej od swojego poprzedniego szefa. Generalnie to, co przyciąga do tego zespołu to energia i bardzo pozytywne emocje. Widać, że na razie chcą się bawić swoją muzyką i mają nadzieję, że to co robią sprawia przyjemność także publiczności. Tematyka ich piosenek także jest bardzo różnorodna. I pomimo, iż wydawać by się mogło, że poruszają raczej mało poważne tematy to muszę przyznać, że w całkiem lekki sposób potrafią mówić o tak trudnych sprawach jak samotność, toksyczne związki, dyskryminacja czy nawet wojna. Do piosenek, które mogę szczególnie polecić należą: debiutancka „Rock the LM.C”, „marble-s” za świetne połączenie gitary akustycznej i elektrycznej, „…with VAMPIRE” i „88” z ich ostatniego, ósmego singla oraz „Haunted House make a Secret” o dwóch duchach opiekujących się samotną dziewczynką. Warto także przyjrzeć się ich teledyskom, mimo dużej ilości żółtego i różowego koloru da się je oglądać i są całkiem zabawne. Polecam też animowany teledysk do „Sentimental PIGgy Romance” a także “litte Fat Man boy”.

Jak wiele zespołów LM.C zyskało większy rozgłos dzięki wykorzystaniu ich piosenek w anime. Ich piosenki „Oh My Juliet” i „Rock the L.M.C” zostały użyte w anime Red Garden, natomiast „Boys & Girls” oraz „88” pojawiły się jako openingi w bardzo popularnej w Japonii serii Reborn! (Katekyō Hitman Reborn!). W lipcu 2007 roku wystąpili na FORMOZ FESTIVAL – największym tajwańskim festiwalu rockowym. Miarą ich popularności jest niewątpliwy wzrost liczby wywiadów i sesji fotograficznych pojawiających się w magazynach muzycznych a także to, że wzięli także udział w nagrywaniu pamiątkowej płyty dla Luna Sea „Luna Sea Memorial Cover Album – Re:birth”. Na początku lipca pojawili się na koncercie w Los Angeles a obecnie przygotowują się do wydania kolejnej płyty i zapowiadają także występy w Europie.



Maya (Maaya, Maayatan), wokalista, autor tekstów, kompozytor
Prawdziwe nazwisko: Yamazaki Masahito
Urodziny: 30.07.1979
Poprzednie zespoły: SINNERS, Ishihara Gundan



Aiji, gitarzysta, kompozytor
Prawdziwe nazwisko: Mizui Shinji
Urodziny: 17.11.1974
Poprzednie zespoły: Mona Lisa, Kalen, Pierrot

Dyskografia