Seifuku - Japoński mundurek szkolny

Historia jakże ślicznego japońskiego mundurka zaczęła się w XVII wieku w Europie. W tamtych czasach mundurki podobne do tych znanych dzisiaj, były szyte jedynie dla marynarzy. Jednolity strój został wprowadzony do marynarki Wielkiej Brytanii już w 1628 roku. Moda na ubieranie tak dzieci pojawiła się znacznie później, gdy pięcioletni Książę Edward został w tym stroju sportretowany. W XIX wieku i na początku XX zdecydowana większość dzieci została zmuszona do ubierania się w ten sposób, gdyż było to niezwykle stylowe i uważane za wyjątkowo modne. W tym samym czasie w Japonii zaczęła się era Meiji, a następnie era Taisho, znana z przemian demokratycznych i społecznych. Kimono coraz częściej uważane było za symbol starszych czasów, więc odważono się na małą zmianę. Kiedy podpatrzono Brytyjczyków ubierających swoje dzieci w śliczne marynarskie mundurki postanowiono zrobić to samo. Nazwane zostały one natomiast "sera fuku" lub "seifuku", które to słowa pochodziły od angielskiego "Sailor suits".



Na chwilę obecną mundurki są obowiązkowe w japońskich szkołach, zarówno prywatnych, jak i publicznych. Każda szkoła jednak może wybrać określony krój tego stroju i zmieniać go wedle uznania. Niektóre zostały zaprojektowane przez najsławniejszych projektantów mody! Często zdarza się, że uczennice wybierają szkołę, patrząc na to, jaki obowiązuje w niej strój. Biorąc pod uwagę fakt, że japońskie nastolatki potrafią wydać mnóstwo pieniędzy, by wyglądać jak modelka z okładki poczytnego pisma, to z pewnością mundurki są wielką oszczędnością. Chłopcy natomiast po ukończeniu szkoły podstawowej w większości muszą ubierać się w mundurki stylizowane na wojskowe. Wyróżnić można także dwa typy mundurków - letni i zimowy. Pierwszy noszony jest w okresie od maja do końca września, a drugi przez pozostałą część roku.



Seifuku oprócz sfery praktycznej mają również bardziej psychologiczne znaczenie. Szkolny mundurek to symbol rozwoju, rzecz która przypomina miłe chwile spędzone w szkole i w pewnym sensie jedna z nielicznych pamiątek po dzieciństwie. Nic wiec dziwnego, że seifuku znalazły dla siebie idealne miejsce w japońskiej popkulturze.



Największą popularność japońskie mundurki zdobyły w ogromnym przemyśle pornograficznym. Fetysz związany z uczennicami w seifuku nazwany został "buru sera", gdzie "buru" oznacza kobiecą bieliznę, a "sera" marynarski mundurek. W Japonii młodość i niewinność często zrównywana jest z erotyzmem. Równość tą podtrzymują setki magazynów opisujących przygody uczennic po lekcjach. Niedawno w ulicznych automatach, głównie w prefekturze Chiba, bez problemu można było kupić sobie używane majteczki ze zdjęciem dziewczyny, która je nosiła. Ponadto do świadomości japońskiej weszły tzw. "kou-gyaru", co można przetłumaczyć na "high school girl". Są to dziewczyny przeważnie mające około 20 lat, które balansują na granicy prostytucji, charakteryzując się na uczennice, a następnie wykorzystując starszych panów spragnionych nowych wrażeń. Warto podkreślić, że często japońskie dziewczyny przebierają się w swój stary mundurek dla czystej przyjemności.



Wróbel.