Anime wyróżnia się graficznie, produkcja jest świeżutka z 2008 roku i nie powinna nikogo zawieść. Z początku będziemy mieć do czynienia z pięknymi tłami w kolorze jesieni, które osobiście bardzo przypadły mi do gustu - przy natłoku anime z płatkami wiśni jest to bardzo miła odmiana. W miarę rozwoju fabuły w tle pojawią się także zimowe krajobrazy. Sceneria także jest szczegółowa i dopracowana. Może jedynie rysowane postacie wypadają bardziej przeciętnie, ale byłoby to czyste czepialstwo, gdybym narzekał na tę stronę animacji.

Wspaniale wypada muzyka - słychać już to po openingu "Refrectia", którego nie sposób nie lubić. Doskonale pasuje do całej serii i z pewnością zapamiętam tą melodię na dłużej niż w przypadku innych utworów muzycznych. Soundtrack dostosowany jest w większej części do tej dramatyczniejszej strony anime. Zwłaszcza utwory "Select" czy "Ichijin no Kaze" podkreślają wyjątkowość wydarzeń i nadają właściwy charakter temu tytułowi. Na uwagę zasługują także wersje instrumentalne openingu. Całokształt muzyczny wypada tak jak powinien - nie dominuje w całości, a subtelnie ją podkreśla tworząc unikalny klimat. Seiyuu trochę do ideału brakuje - nie mogę narzekać, bo nagrania głosów do postaci wypadły bardzo dobrze, ale nie ma tu czegoś unikalnego, czy wyjątkowego, co zasługiwałoby na specjalną uwagę. Chyba staję się coraz bardziej wybredny :)



Nie sposób przejść obojętnie obok "True Tears". Każdy, kto będzie chciał zrozumieć czym są prawdziwe łzy, jak bujne mogą być relacje między ludźmi znajdzie coś dla siebie. Tytuł, jak na swój gatunek, z pewnością jest ponadprzeciętny i jak najbardziej zasługuje na uwagę. Satysfakcja z oglądania prawie gwarantowana, a ocena 9/10 całkiem słuszna.

Wróbel.